Οι περισσότερες δουλειές έχουν ένα συγκεκριμένο ωράριο, από το οποίο βγαίνει όλη η δουλειά. Οι υπάλληλοι πρέπει να είναι εκεί στην ώρα τους και να φεύγουν επίσης την ώρα που σχολάνουν.
Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες δουλειές, οι προϊστάμενοι των οποίων δίνουν ελευθερία στο ωράριο που έχουν οι υπάλληλοί τους. Αν και αυτό σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη φύση της δουλειάς, εντούτοις σε αρκετές περιπτώσεις το βλέπουμε να ισχύει.
Μάλιστα, δεν είναι λίγοι αυτοί που δηλώνουν πως αυτός ο τρόπος είναι πιο εποικοδομητικός και μάλιστα επιχειρηματολογούν υπέρ του.
Γιατί είναι πιο εποικοδομητικός ο τρόπος αυτός;
Η προσοχή σε ένα χώρο εργασίας πρέπει να δίνεται στο αντικείμενο καθ’ αυτό και όχι στο ωράριο.
Αν για παράδειγμα ξέρεις πως έχεις 8 ώρες για να ολοκληρώσεις κάτι, θα προσπαθήσεις να το ολοκληρώσεις σε εκείνο το χρονικό περιθώριο, χρησιμοποιώντας τους πιο γρήγορους τρόπους.
Ο περιορισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση με τον τρόπο που δουλεύουν οι επιτυχημένοι άνθρωποι. Αυτοί, δίνουν προτεραιότητα στο να ολοκληρωθεί με επιτυχία ένα έργο, παρά στην ώρα που θα ολοκληρωθεί.
Μπορούν δηλαδή να πάνε στο γραφείο πιο αργά και να μείνουν επίσης πιο αργά, μέχρι να γίνει η δουλειά τους. Όσοι επικεντρώνονται στην επιτυχία, δεν σκέφτονται τις ώρες που θα πάνε δουλειά ή που θα σχολάσουν. Σκέφτονται και λειτουργούν με βάση τους στόχους τους.
Οπόταν, με το να έχεις ξεκάθαρο στόχο προσαρμόζεις τον τρόπο και τον χρόνο της δουλειάς σου. Αν είσαι πιο παραγωγικός τις βραδινές ώρες, δουλεύεις εκείνες τις ώρες. Σίγουρα, έτσι βάζεις περισσότερο κόπο, αλλά η επίτευξη του στόχου είναι η καλύτερη ανταπόδοση.
